Wykańczanie ścian wewnętrznych czy sufitów tynkiem wymaga zastosowania odpowiedniej technologii tynkarskiej oraz posiadania doświadczenia i umiejętności tynkarskich. Przedstawiamy 10 najczęściej popełnianych błędów podczas tynkowania ścian. Przedstawione błędy tynkarskie pozwolą Państwu na pozyskanie informacji na co zwracać uwagę przed przystąpieniem do prac tynkarskich oraz pozwolą unikąc skutków błędów tynkarskich takich jak pękanie tynku, przebarwienia czy wigotne smugi.
Nieprawidłowo zrobione tynki mogą nieestetycznie wyglądać, popękać a nawet odspajać się od ściany. Nieprawidłowości popełnione na etapie wykonywania tynków będą uwidaczniać się też w kolejnych etapach prac.
Tynki nakładamy na podłoża wyschnięte. Zbyt wilgotne podłoże sprawi, że podczas nakładania tynk zbyt słabo zwiąże z podłożem (scianą, sufitem), co może doprowadzić do słabszej jego przyczepności a nawet tynk może odpaść.
Nie wolno wykańczać mokrych ścian. Tynkowanie wilgotnej powierzchnie skutkuje tym, że zaprawa nie przywiera odpowiednio mocno i wkrótce po wyschnięciu odpada.
Jak rozpoznać czy tynk nałożony był na mokrą czy na suchą ścianę? Wystarczy po wyschnięciu postukać w powierzchnię ściany. Jeżeli odgłos pukania jest głuchy to świadczy, że tynk nie przywiera odpowiednio do podłoża i może odpaść.
Przed tynkowaniem podłoże należy odpowiednio przygotować, zagruntować.
Niezastosowanie odpowiedniego gruntu może powodować odspajanie się tynku, ze względu na słabą jego przyczepność lub zbyt szybkie odciągnięcie wody niezbędnej do jego utwardzenia.
Przygotowane fabrycznie zaprawy powinny być mieszane z wodą zgodnie z zaleceniami producenta i nie zalecena jest dodawanie do zaprawy tynkarskiej dodatkowych składników.
Zalecane jest użycie agregatu tynkiarkiego, który dobierze odpowiednią ilość składników do zaprawy i zmiesza z wodą w właściwych proporcjach.
Nie wolno do mieszania z zaprawami gipsowymi dodawać składników zawierających cement, spowoduje to pęcznienie i odpadanie tynku.
Gips działa korozyjnie na stal, wszelkie elementy metalowe stykające się z tynkiem gipsowym muszą być zabezpieczone powłoką ochronną np. farbą w spreju. Pozostawienie nawet drobnych elementów bez ochrony np. gwoździ mocujących spowoduje z czasem pojawienie się brunatnych plam na powierzchni ściany.
Wiązkę przewodów należy pokryć siatką tynkarską (zachodzącą 10-15 cm na ścianę) lub przewody rozsunąć na taką odległość, aby między nie wniknęła zaprawa tynkarska. Trzeba zwrócić też uwagę na grubość tynku (szczególnie przy wypukłościach muru). Ma przykrywać przewody warstwą nie cieńszą niż 0,5 cm. Bruzdy instalacyjne, w których prowadzone są rury, przed otynkowaniem powinny być przykryte siatką tynkarską i wstępnie wypełnione.
Tynki przykrywają instalację elektryczną a także bruzdy, w których ułożono rury grzewcze i wodociągowe. Jeśli elektryka prowadzona jest kilkoma równoległymi przewodami, nie powinny one przylegać do siebie, gdyż tynk nie ma dostatecznej przyczepności do ich izolacji i w tych miejscach może pękać i odpadać.
Niedopuszczalne jest tynkowanie rur bez osłony w postaci otuliny izolacyjnej lub karbowanej rury (peszel). Ocieplenie rur z zimną wodą (szczególnie miedzianych) jest niezbędnym minimum. Unikniemy dzięki temu powstawania wilgotnych smug na tynku w miejscu ich przebiegu.
Wszelkie wypukłe załamania płaszczyzny ściany (wokół okien, drzwi, w narożnikach) muszą być wstawione profile krawędziowe dostosowane do rodzaju tynku. Profile krawędziowe umożliwiają uzyskanie równych krawędzi i ułatwiają ich wykończenie. Profile krawędziowe zwiększają też odporność na uszkodzenia na które narażone są zwłaszcza narożniki przy drzwiach i w korytarzach.
Znaczne nierówności ścian muszą być niwelowane etapami aby najpierw wypełnić większe wgłębienia a po stwardnieniu wyrównać płaszczyznę tynkiem o zbliżonej grubości. Zapobiegnie to powstawaniu naprężeń skurczowych i pęknięć oraz ułatwi wyrównywanie i zacieranie powierzchni.
Perfekcyjne wykończenie wygładzanego tynku wymaga intensywnego oświetlenia. Strumień światła powinien padać równolegle do ściany. Trzeba też liczyć się z tym, że drobne niedokładności mogą się ujawnić dopiero po pomalowaniu ściany, dlatego warto wstępnie pokryć ściany farbą gruntującą i dopiero po usunięciu nierówności nałożyć ostateczną powłokę malarską.
Aby twardniejące tynki mogły równomiernie wysychać, temperatura w pomieszczeniach nie może spaść poniżej 5°C. Nie należy stosować urządzeń nadmuchowych przyspieszających wysychanie. Konieczne jest zapewnienie łagodnej wentylacji pomieszczenia. W okresie niskiej temperatury, do ogrzewania nie wolno wykorzystywać urządzeń gazowych bez odprowadzenia spalin, gdyż zawarta w nich para wodna uniemożliwi wysychanie tynków (zwłaszcza gipsowych).
Okładziny ścienne z płyt gipsowo-kartonowych klejone są do podłoża na sztywno. Wszelkie ruchy ściany przenoszone są więc na płyty, co sprzyja pojawianiu się pęknięć w miejscach ich styku. Powszechnie stosowane spoinowanie z użyciem siatki z włókna szklanego nie zawsze gwarantuje odporność na pęknięcia. Pewniejszym rozwiązaniem jest użycie wzmocnionej i perforowanej taśmy papierowej, zapewniającej wytrzymałość zbliżoną do pokrycia samej płyty.
Tynki wykonujemy w domach, mieszkaniach i innych obiektach na terenie województwa mazowieckiego, w szczególności w następujących miastach oraz ich okolicach:
